Gulsumnur
Moderator
Bir varmış, bir yokmuş. Ormanda ağaç çokmuş. Koca koca çınarlar, kerestelik köknarlar, çamlar, gürgenler, meşeler hep oradaymış. Maymunlar daldan dala atlarken sincaplar fındık toplarmış. Ormanın kendine göre kuralları varmış. Kuralları Aslan koyarmış. Yine bir gün Aslan ormana haber salmış. Telli turna üç gün önce orman halkını dolaşmış. Aslan kendileriyle bir konuyu görüşeceğini bildirmiş. Ayılar koca çınarın dibini süpürüp toplantı yerini düzenlemişler. Gündemi alan yerine oturmuş. Sözcü yerine geçmiş. Yazıcılar hazırlanmış Kral Aslan gelip toplantıyı açmış. Yoklamada anlaşılmış ki deve ortada yok.
– Git, deveyi bul getir, demiş aslan köpeğe.
– Emredersiniz, sayın kralım, ama ben deveyi tanımıyorum. Demiş köpek.
Aslan:
- Tanımayacak ne var? Eğiri büğrü, kambur bir hayvan. Köpek bu tanım üzerine yola çıkmış. Ağaç altlarını aramış yok. Dere boyunu aramış bulamamış. Çayırda da bulamayınca çalılıklar arasına gitmiş. Kendi kendine söylenerek yürüyormuş: Bu sıcakta deve aranır mı hiç? Ortalıkta dolaşacak değil ya kim bilir nerede uyuyordur. Köpek, devenin bu sorumsuzluğuna çok öfkelenmiş. Birden çalıların arasından bir kedi çıkmasın mı?Köpek hiç unutmazken karşısına bir şey çıkınca irkilmiş. Havlayarak kedinin üzerine yürümüş. Birdenbire karşısında köpeği görünce korkmuş kedi.
– Miyaaaavvv! ...tısss! deyip tortop olmuş. Kafasını yere yatırmış, sırtını kamburlaştırmış, kuyruğunu kıvırmış. Kediyle köpek her nasıl birbirlerini tanımıyorlarmış. Köpek sırtında kamburu, kuyruğunda eğriliği görünce kediyi deve sanmış.
– Yürü, demiş. Kral seni toplantıya çağırıyor. Köpek önde kedi arkada toplantı yerine gelmişler.
Köpek kediyi orta yere dikip:
-İşte, deveyi getirdim Kral’ım. Demesiyle birlikte orman çınlamış. Tüm hayvanlar katıla katıla gülmüşler. Kediyi gösterip.
– Aaa, deveye bak, diyerek köpekle dalga geçmişler.
Kral Aslan bile gülerek:
- O deve değil kedi, demiş. İşte o zaman köpek hayvanların kendisiyle neden dalga geçtiklerini işte o zaman anlamış. Yan yan kediye bakmış. O bile gülüyormuş. Onun yüzünden alay konusu olduğu için kediye çok kızmış.
– Ben sana gösteririm, demiş içinden. Kediyi hiçbir zaman bağışlamamış. Her zaman karşılaşsa kedi tısss! deyip kaçar. Daldan üç elma düşmüş.
– Git, deveyi bul getir, demiş aslan köpeğe.
– Emredersiniz, sayın kralım, ama ben deveyi tanımıyorum. Demiş köpek.
Aslan:
- Tanımayacak ne var? Eğiri büğrü, kambur bir hayvan. Köpek bu tanım üzerine yola çıkmış. Ağaç altlarını aramış yok. Dere boyunu aramış bulamamış. Çayırda da bulamayınca çalılıklar arasına gitmiş. Kendi kendine söylenerek yürüyormuş: Bu sıcakta deve aranır mı hiç? Ortalıkta dolaşacak değil ya kim bilir nerede uyuyordur. Köpek, devenin bu sorumsuzluğuna çok öfkelenmiş. Birden çalıların arasından bir kedi çıkmasın mı?Köpek hiç unutmazken karşısına bir şey çıkınca irkilmiş. Havlayarak kedinin üzerine yürümüş. Birdenbire karşısında köpeği görünce korkmuş kedi.
– Miyaaaavvv! ...tısss! deyip tortop olmuş. Kafasını yere yatırmış, sırtını kamburlaştırmış, kuyruğunu kıvırmış. Kediyle köpek her nasıl birbirlerini tanımıyorlarmış. Köpek sırtında kamburu, kuyruğunda eğriliği görünce kediyi deve sanmış.
– Yürü, demiş. Kral seni toplantıya çağırıyor. Köpek önde kedi arkada toplantı yerine gelmişler.
Köpek kediyi orta yere dikip:
-İşte, deveyi getirdim Kral’ım. Demesiyle birlikte orman çınlamış. Tüm hayvanlar katıla katıla gülmüşler. Kediyi gösterip.
– Aaa, deveye bak, diyerek köpekle dalga geçmişler.
Kral Aslan bile gülerek:
- O deve değil kedi, demiş. İşte o zaman köpek hayvanların kendisiyle neden dalga geçtiklerini işte o zaman anlamış. Yan yan kediye bakmış. O bile gülüyormuş. Onun yüzünden alay konusu olduğu için kediye çok kızmış.
– Ben sana gösteririm, demiş içinden. Kediyi hiçbir zaman bağışlamamış. Her zaman karşılaşsa kedi tısss! deyip kaçar. Daldan üç elma düşmüş.
